ತಾಯೆ ಬಾರ, ಮೊಗವ ತೋರ, ಕನ್ನ­ಡಿ­ಗರ ಮಾತೆಯೆ!

ಬಣ್ಣದ ತಗ­ಡಿನ ತುತ್ತೂರಿ
ಕಾಸಿಗೆ ಕೊಂಡನು ಕಸ್ತೂರಿ
ಸರಿ­ಗಮ ಪದ­ನಿಸ ಊದಿ­ದನು
ಸನಿ­ದಪ ಮಗ­ರಿಸ ಊದಿ­ದನು

ಇದನ್ನು ನಾಲ್ಕೈದು ರಾಗ­ಗ­ಳಲ್ಲಿ ಹಾಡಿ ತೋರಿಸಿ ಅವರು ಕೇಳಿ­ದರು; ಹ್ಯಾಗಿದೆ ಹಾಡು? ಎಷ್ಟೊಂದು ಚೆನ್ನಾ­ಗಿ­ದೆ­ಯ­ಲ್ಲವೇ? ಆದರೂ ನಮ್ಮ ಹುಡು­ಗ­ರಿಗೆ ಇದು ಬೇಡ. ಅವರು ಬಾಯಿ­ತೆ­ರೆ­ದರೆ ಹಾಡು­ವುದು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ರೈಮು­ಗ­ಳನ್ನೇ. ಜಾನಿ ಜಾನಿ ಯೆಸ್ ಪಪ್ಪಾ... ಈಟಿಂಗ್ ಶುಗರ್ ನೋ ಪಪ್ಪಾ.. ಅದ­ಕ್ಕೊಂದು ಅರ್ಥ­ವಾ­ದರೂ ಇದೆಯಾ? ಅದ­ಕ್ಕಿಂತ ನಮ್ಮ `ನಾಯಿ ಮರಿ ನಾಯಿ ಮರಿ ತಿಂಡಿ ಬೇಕೇ?' ಹಾಡನ್ನು ಅದೇ ರಾಗ­ದಲ್ಲಿ ಹಾಡೋ­ಕ್ಕಾ­ಗ­ಲ್ಲವಾ? ಯಾಕೆ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಹಾಡೇ ಬೇಕು?
ಉತ್ತ­ರಿ­ಸು­ವುದು ಕಷ್ಟ. ಮಕ್ಕ­ಳಿಗೆ ಇಂಗ್ಲಿಶ್ ಹಾಡೇ ಯಾಕೆ ಇಷ್ಟ­ವಾ­ಗು­ತ್ತದೆ. ಅವ­ರಿ­ಗೇನೂ ಭಾಷೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಮೇಲು ಕೀಳು ಭಾವನೆ ಇರು­ವು­ದಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯ­ವಿ­ಲ್ಲ­ವಲ್ಲ. ಒಂದು ಇಂಗ್ಲಿಶ್ ಹಾಡನ್ನೂ ಒಂದು ಕನ್ನಡ ಹಾಡನ್ನೂ ಒಟ್ಟಿಗೇ ಕಲಿ­ಸಿ­ದರೆ ಮಗು ಯಾಕೆ ಇಂಗ್ಲಿಶ್ ಹಾಡನ್ನೇ ಬೇಗ ಕಲಿ­ತು­ಬಿ­ಡು­ತ್ತದೆ?
ಉತ್ತ­ರಿ­ಸು­ವುದು ಇನ್ನೂ ಕಷ್ಟ. ಯೋಚಿ­ಸಿ­ದಾಗ ಅನೇ­ಕಾ­ನೇಕ ಕಾರ­ಣ­ಗಳು ಹೊಳೆ­ಯುತ್ತಾ ಹೋದವು. ಬಣ್ಣದ ತಗ­ಡಿನ ತುತ್ತೂರಿ, ಕಾಸಿಗೆ ಕೊಂಡನು ಕಸ್ತೂರಿ ಎಂದು ಈಗಿನ ಮಗು ಯಾಕೆ ಹಾಡ­ಬೇಕು? ಆ ಮಗು ಯಾವ­ತ್ತಾ­ದರೂ ಬಣ್ಣದ ತಗ­ಡಿನ ತುತ್ತೂ­ರಿ­ಯನ್ನು ನೋಡಿ­ರೋ­ದಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯವೇ? ತಾನು ನೋಡದೇ ಇರುವ ತುತ್ತೂ­ರಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಅದಕ್ಕೆ ಯಾವ ಪ್ರೀತಿ ಇರ­ಲಿಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯ?
ತುತ್ತೂ­ರಿ­ಯೂ­ದುತ ಕೊಳದ ಬಳಿ, ಕಸ್ತೂರಿ ನಡೆ­ದನು ಸಂಜೆ­ಯಲಿ ಎಂಬ ಸಾಲು­ಗಳು ಇವತ್ತು ಯಾವ ಮಗು­ವಿ­ಗಾ­ದರೂ ಅನು­ಭ­ವಕ್ಕೆ ಬರೋ­ದಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯವೇ? ಬೆಂಗ­ಳೂ­ರಿ­ನಂಥ ನಗ­ರ­ದಲ್ಲಿ ಸಂಜೆ­ಯೆ­ಲ್ಲಿದೆ? ಕೊಳ­ವೆ­ಲ್ಲಿದೆ? ಇದ್ದರೂ ಕೊಳದ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗು­ವು­ದಕ್ಕೆ ಕಸ್ತೂರಿ ಕಂದ­ಮ್ಮ­ಗ­ಳಿಗೆ ಪುರು­ಸೊ­ತ್ತೆ­ಲ್ಲಿದೆ?
ನೋಡುತ್ತಾ ಹೋದರೆ ನಮ್ಮ ಬಹ­ಳಷ್ಟು ಮಕ್ಕಳ ಗೀತೆ­ಗಳು ಹೀಗೇ ಸವ­ಕ­ಲಾ­ಗಿವೆ ಅನ್ನಿ­ಸಿತು. ಕೆಲವು ಉದಾ­ಹ­ರ­ಣೆ­ಗ­ಳನ್ನು ನೋಡೋಣ;
ರೊಟ್ಟಿ ಅಂಗಡಿ ಕಿಟ್ಟಪ್ಪ!
ನಂಗೊಂದು ರೊಟ್ಟಿ ತಟ್ಟಪ್ಪ!
ಪುಟಾಣಿ ರೊಟ್ಟಿ!
ಕೆಂಪಗೆ ಸುಟ್ಟು!
ಒಂಬತ್ತು ಕಾಸಿಗೆ ಕಟ್ಟಪ್ಪ!

ಈಗ ರೊಟ್ಟಿ ಅಂಗಡಿ ಎಲ್ಲಿದೆ? ಅಲ್ಲಿ ಕಿಟ್ಟ­ಪ್ಪ­ನೆ­ಲ್ಲಿ­ದ್ದಾನೆ? ಈಗಿ­ರು­ವುದು ರೋಟಿ ಘರ್. ಅಲ್ಲಿ ರೊಟ್ಟಿ­ಯನ್ನು ತಟ್ಟು­ವು­ದಿಲ್ಲ. ಒಂಬತ್ತು ಕಾಸು ಎಂದರೆ ಕಿಟ್ಟ­ಪ್ಪ­ನಿಗೆ ಅರ್ಥವೇ ಆಗು­ವು­ದಿಲ್ಲ. ಇನ್ನು ಇದನ್ನು ರಾಗ­ವಾಗಿ ಹಾಡುವ ಪುಟ್ಟ­ಪ್ಪ­ನಿಗೆ ಎಲ್ಲಿಂದ ಅರ್ಥ­ವಾ­ಗ­ಬೇಕು?

ಗಂಟೆಯ ನೆಂಟನೆ ಓ ಗಡಿ­ಯಾರ
ಬೆಳ್ಳಿಯ ಬಣ್ಣದ ಗೋಳಾ­ಕಾರ
ಕಿವಿ­ಯನು ಹಿಂಡಲು ನಿನ­ಗದು ಕೂಳು
ಟಿಕ್ ಟಿಕ್ ಗೆಳೆಯಾ.. ಟಿಕ್ ಟಿಕ್ ಟಿಕ್

ಈಗಂತೂ ಕಿವಿ­ಯನು ಹಿಂಡುವ ಗಡಿ­ಯಾ­ರ­ಗಳೇ ಇಲ್ಲ. ಅವು ಟಿಕ್ ಟಿಕ್ ಸದ್ದು ಮಾಡು­ವುದೂ ಇಲ್ಲ. ಹಾಗೇ ಅಜ್ಜನ ಕೋಲಿದು ನನ್ನಯ ಕುದುರೆ ಎಂದು ಹಾಡು­ವು­ದಕ್ಕೆ ಮನೆ­ಯಲ್ಲಿ ಅಜ್ಜನೇ ಇರು­ವು­ದಿಲ್ಲ. ಅಜ್ಜ­ನಿ­ದ್ದರೂ ಅವನು ಕೋಲೂರಿ ನಡೆ­ಯು­ವು­ದಿಲ್ಲ.
ಕುವೆಂಪು ಅಂತೂ ಕನ್ನ­ಡ­ದಲ್ಲಿ ಹರಿ ಬರೆ­ಯು­ವನು; ಕನ್ನ­ಡ­ದಲಿ ಹರ ತಿರಿ­ಯು­ವನು ಎಂದು ಕನ್ನ­ಡದ ಕುರಿ­ತೊಂದು ಪದ್ಯ ಬರೆ­ದರು. ಇವ­ತ್ತಿನ ಮಕ್ಕಳು ಕನ್ನ­ಡವೂ ಬೇಡ, ತಿರಿದು ತಿನ್ನುವ ಸ್ಥಿತಿಯೂ ಬೇಡ ಎಂದು ಇಂಗ್ಲಿಶ್ ಹಾಡಿಗೆ ಮೊರೆ ಹೋಗಿ­ರ­ಲಿಕ್ಕೂ ಸಾಕು.
ಹಾಗಂತ ಇಂಗ್ಲಿಶ್ ನರ್ಸರಿ ರೈಮು­ಗಳ ಪುಸ್ತಕ ತೆಗೆದು ನೋಡಿ­ದರೆ ಅವೇನೂ ಅಷ್ಟು ಖುಷಿ­ಕೊ­ಡು­ವಂತೆ ಏನಿಲ್ಲ. ಹಾಟ್ ಕ್ರಾಸ್ ಬನ್ಸ್.. ಹಾಟ್ ಕ್ರಾಸ್ ಬನ್ಸ್... ಎಂಬ ಹಾಡು ರೊಟ್ಟಿ ಅಂಗಡಿ ಕಿಟ್ಟ­ಪ್ಪ­ನಿ­ಗಿಂತ ಉತ್ತ­ಮ­ವಾ­ದ­ದ್ದೇ­ನಲ್ಲ. ಟ್ವಿಂಕಲ್ ಟ್ವಿಂಕಲ್ ಲಿಟ್ಲ್ ಸ್ಟಾರ್ ಗಿಂತ ಮಿನು­ಗೆಲೆ ಮಿನು­ಗೆಲೆ ನಕ್ಪತ್ರ ಎಂಬ ಸಾಲೇ ಆಪ್ತ ಎನಿ­ಸು­ತ್ತದೆ. ಜಾಕ್ ಅಂಡ್ ಜಿಲ್ ವೆಂಟ್ ಅಪ್ ದಿ ಹಿಲ್ ಎಂಬು­ದ­ಕ್ಕಿಂತ ತಿಂಗಳ ಬೆಳ­ಕಿನ ಇರು­ಳಿ­ನೊ­ಳಂ­ದು ಅಮ್ಮನು ಕೆಲ­ಸ­ದೊ­ಳಿ­ರು­ವುದ ಕಂಡು ಗೋಪಿಯೂ ಪುಟ್ಟೂ ಹೊರ­ಗಡೆ ಬಂದು ಬಾವಿಗೆ ಇಣು­ಕಿ­ದ­ರು­ ಎಂಬ ಕಲ್ಪ­ನೆಯೇ ರೋಚ­ಕ­ವಾ­ಗಿದೆ.
ಹಾಗಿ­ದ್ದರೂ ಇಂಗ್ಲಿಶ್ ಹಾಡೇ ಯಾಕೆ ಜನ­ಪ್ರಿಯ.
ಉತ್ತ­ರಿ­ಸು­ವುದು ಕಷ್ಟ.
-2-
ಒಂದು ಭಾಷೆ ಆಡುತ್ತಾ ಆಡುತ್ತಾ ಸವ­ಕ­ಲಾ­ಗು­ತ್ತದೆ. ಆ ಭಾಷೆಯ ಮೂಲಕ ಹೊಸ­ತೇ­ನನ್ನೂ ಹೇಳು­ವು­ದಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯ­ವಿಲ್ಲ ಎನ್ನಿ­ಸು­ತ್ತದೆ. ಹೊಸ­ದನ್ನು ಹೇಳಿ­ದರೂ ಹಳೆ­ಯ­ದ­ರಂತೆ ಕೇಳಿ­ಸುವ ಜಡತ್ವ ಒಂದು ಭಾಷೆ­ಯನ್ನು ಒಂದು ಹಂತ­ದಲ್ಲಿ ಅಮ­ರಿ­ಕೊ­ಳ್ಳು­ತ್ತದೆ. ಆಗ ಆ ಭಾಷೆಯೇ ತನ್ನನ್ನು ತಿದ್ದಿ ತೀಡಿ­ಕೊಂಡು ಕಾಯ­ಕಲ್ಪ ಮಾಡಿ­ಕೊ­ಳ್ಳ­ಬೇ­ಕಾ­ಗು­ತ್ತದೆ.
ಆದರೆ ಆ ಶಕ್ತಿ ಪ್ರಾದೇ­ಶಕ ಭಾಷೆ­ಗ­ಳಿಗೆ ಅಷ್ಟು ಸುಲ­ಭ­ವಾಗಿ ದೊರ­ಕು­ವು­ದಿಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಅದನ್ನು ಬಲ್ಲ­ವರ ಸಂಖ್ಯಾ­ಮಿತಿ. ಸಂಸ್ಕೃತ ಮೃತ­ಭಾ­ಷೆ­ಯಾ­ದದ್ದು ಇದೇ ಕಾರ­ಣಕ್ಕೆ. ತನ್ನ ವಿಪ­ರೀತ ಮಡಿ­ವಂ­ತಿ­ಕೆ­ಯಿಂ­ದಾಗಿ ಸಂಸ್ಕೃತ ಮತ್ತು ಕನ್ನಡ ಪದ­ಗಳ ಸಂಧಿ ಕೂಡ ಅಕ್ಪಮ್ಯ ಅಪ­ರಾ­ಧ­ವಾ­ಗಿತ್ತು. ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾಷೆ ತನ್ನನ್ನು ಒಂದಿಷ್ಟೂ ಬಿಟ್ಟು ಕೊಡಲು ಒಪ್ಪ­ಲಿಲ್ಲ. ಹೀಗಾಗಿ ಅದು ಕ್ರಮೇಣ ಬಳ­ಕೆ­ಯಿಂ­ದಲೇ ಮಾಯ­ವಾ­ಯಿತು. ಲ್ಯಾಟಿನ್ ಭಾಷೆಗೆ ಆದದ್ದೂ ಅದೇ. ಆದರೆ ಕನ್ನ­ಡವು ಸಂಸ್ಕೃ­ತ­ದಿಂದ ಪದ­ಗ­ಳನ್ನು ಕಡ ತಂದು­ಕೊಂ­ಡಂತೆ ಇಂಗ್ಲಿಶ್ ಲ್ಯಾಟಿನ್ ಪದ­ಗ­ಳನ್ನು ಹೇಗೆಂ­ದರೆ ಹಾಗೆ ತೆಗೆ­ದು­ಕೊಂ­ಡಿತು. ಹೇಗೆ ಬೇಕೋ ಹಾಗೆ ಬಳ­ಸಿ­ಕೊಂ­ಡಿತು. ಇವತ್ತು ಇಂಗ್ಲಿ­ಷಿಗೆ ಮಡಿ­ವಂ­ತಿ­ಕೆಯೇ ಇಲ್ಲ. ಅದು ಕಂಗ್ಲಿಶ್ ಎಂಬ ಪದ­ವನ್ನು ಯಾವ ಮುಜು­ಗ­ರವೂ ಇಲ್ಲದೆ ಸ್ವೀಕ­ರಿ­ಸ­ಬ­ಲ್ಲದು. ಬಂಗಾ­ಲಿ­ಗಳು ಮಾತಾ­ಡುವ ಇಂಗ್ಲಿ­ಷನ್ನು ಬಿಂಗ್ಲಿಶ್ ಎಂದು ಕರೆ­ಯ­ಬ­ಲ್ಲದು.
ಆ ಮಟ್ಟಿ­ಗಿನ ಔದಾರ್ಯ ಕನ್ನ­ಡಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯ­ವಾ­ಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಇವತ್ತು ಹಿಂದಿ­ಯಲ್ಲಿ ಬೆರೆ­ತಷ್ಟು ಸಲೀ­ಸಾಗಿ ಕನ್ನ­ಡದ ಜೊತೆ ಇಂಗ್ಲಿಶ್ ಬೆರೆ­ತರೆ ಕನ್ನ­ಡಿ­ಗರು ಸಂಕಟ ಪಡು­ತ್ತಾರೆ. ಸಿಂಪ್ಲಿ ಟಾಕಮಾಡಿ ಅನ್ನುವ ಬೆರಕಿ ಕನ್ನ­ಡ­ವನ್ನು ಬೈಯು­ತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಸಿಂಪ್ಲಿ ಟಾಕಮಾಡಿ ಅಂತ ಮಾತಾ­ಡು­ವುದೂ ಕನ್ನ­ಡವೇ ಅನ್ನು­ವು­ದಾ­ಗಲೀ, ಅದನ್ನು ನಿರಾ­ಕ­ರಿ­ಸಿ­ದರೆ ತಿರ­ಸ್ಕ­ರಿ­ಸಿ­ದರೆ ಅವರು ಪೂರ್ತಿ ಇಂಗ್ಲಿ­್ಗೆ ಮೊರೆ­ಹೋ­ಗು­ತ್ತಾರೆ ಎನ್ನು­ವು­ದಾ­ಗಲೀ ನಮಗೆ ಹೊಳೆ­ಯು­ವುದೇ ಇಲ್ಲ.
ಇದಕ್ಕೆ ಬಹು­ತೇಕ ನಮ್ಮ ಪತ್ರಿ­ಕೆ­ಗಳ ಭಾಷೆ ಕಾರಣ. ಇಡೀ ಕನ್ನ­ಡ­ನಾ­ಡಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಕೂಡ ರಸ್ತೆ ಅಪ­ಘಾ­ತ­ದಲ್ಲಿ ಮೂವರು ಸ್ಥಳ­ದಲ್ಲೇ ತೀರಿ­ಕೊಂ­ಡರು ಎನ್ನು­ವು­ದಿಲ್ಲ. ರೋಡ್ ಆಕ್ಸಿ­ಡೆಂ­ಟಲ್ಲಿ ಮೂರು ಜನ ಸತ್ತ­ರಂತೆ ಅಂತಾರೆ. ಆದರೆ ಪತ್ರಿಕೆ ಇವ­ತ್ತಿಗೂ ರಸ್ತೆ ಅಪ­ಘಾತ ಎಂದೇ ಬಳ­ಸು­ತ್ತದೆ. ಆಕ್ಸಿ­ಡೆಂ­ಟಲ್ಲಿ ಅನ್ನು­ವು­ದನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಾ ಬೆಳೆದ ಮಗು ಪತ್ರಿಕೆ ಓದಲು ಆರಂ­ಭಿ­ಸಿ­ದಾಗ ಅದಕ್ಕೆ ಇಂಗ್ಲಿಶ್ ಪತ್ರಿ­ಕೆಯೇ ಹೆಚ್ಚು ಸುಲಭ ಮತ್ತು ಸಲೀ­ಸಾಗಿ ಕಾಣು­ತ್ತ­ದೆಯೇ ಹೊರತು ಕನ್ನಡ ಪತ್ರಿಕೆ ಅಲ್ಲ.
ಇಂಥ ಅನೇಕ ಉದಾ­ಹ­ರಣೆ ಕೊಡ­ಬ­ಹುದು. ಎಲ್ಲರೂ ನಾಳೆ ಕರೆಂ­ಟಿ­ಲ್ಲ­ವಂತೆ ಎಂದು ಮಾತಾ­ಡಿ­ಕೊ­ಳ್ಳು­ತ್ತಿ­ದ್ದರೆ ನಾಳೆ ವಿದ್ಯುತ್ ಪೂರೈಕೆ ಸ್ಥಗಿತ ಎಂದು ಪತ್ರಿ­ಕೆ­ಗಳು ಬರೆ­ಯು­ತ್ತವೆ.ರೋಡ್ ರಿಪೇರಿ ನಡೀ­ತಿದೆ ಅನ್ನು­ವು­ದನ್ನು ರಸ್ತೆ ದುರ­ಸ್ತಿ­ಕಾರ್ಯ ಎಂದು ಬರೆ­ದರೆ ಹೊಸ­ಗ­ನ್ನ­ಡದ ಹುಡು­ಗ­ರಿಗೆ ಹೇಗೆ ಅರ್ಥ­ವಾ­ಗ­ಬೇಕು?
ಅದು ಅರ್ಥ­ವಾ­ಗ­ಬೇ­ಕಾ­ದರೆ ಇಡೀ ನಾಡಿನ ಭಾಷೆಯೇ ಬದ­ಲಾ­ಗ­ಬೇಕು. ಹಾಗಾ­ಗು­ವು­ದಂತೂ ಸಾಧ್ಯ­ವಿಲ್ಲ. ಕನಿಷ್ಠ ಹಳ್ಳಿ­ಗ­ಳ­ಲ್ಲಾ­ದರೂ ಅದು ಸಾಧ್ಯ ಎನ್ನು­ವುದು ಕೂಡ ಇವತ್ತು ಭ್ರಮೆ. ಯಾಕೆಂ­ದರೆ ಎಲ್ಲಾ ಟೀವಿ ಚಾನ­ಲ್ಲು­ಗ­ಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಸಾ­ರ­ವಾ­ಗುವ ಧಾರಾ­ವಾ­ಹಿ­ಗ­ಳದ್ದು ಬೆಂಗ­ಳೂ­ರಿನ ಭಾಷೆಯೇ. ಎಲ್ಲರೂ ಸೀರಿ­ಯ­ಲ್ಲು­ಗ­ಳನ್ನು ನೋಡು­ತ್ತಿ­ದ್ದರೆ ಪತ್ರಿ­ಕೆ­ಗ­ಳಲ್ಲಿ ಆವತ್ತು ಪ್ರಸಾ­ರ­ವಾ­ಗುವ ಧಾರಾ­ವಾ­ಹಿ­ಗಳ ಪ್ರಸ್ತಾಪ ಇರು­ತ್ತದೆ. ಧಾರಾ­ವಾ­ಹಿಯೇ ಸೀರಿ­ಯಲ್ಲು ಅನ್ನು­ವುದು ಮಗು­ವಿಗೆ ಹೇಗೆ ಅರ್ಥ­ವಾ­ಗ­ಬೇಕು?
ಇಂಥದ್ದೇ ಇನ್ನೊಂದು ಹಠ­ಮಾ­ರಿ­ತನ ಕನ್ನಡ ಅಂಕಿ­ಗ­ಳಿಗೆ ಸಂಬಂ­ಧಿ­ಸಿದ್ದು. 639 ಎಂಬು­ದನ್ನು ಕನ್ನಡ ಅಂಕಿ­ಯಲ್ಲಿ ಬರೆದ ಪತ್ರ ಬಂದಾಗ ಅದ­ಕ್ಕಾಗಿ ಕೊರಿ­ಯ್ ಹುಡುಗ ಪಡುವ ಕಷ್ಟ ಅವ­ನಿಗೇ ಗೊತ್ತು. ಆತ ಒಂದು ದಿನ­ವಿಡೀ ಬೀದಿ ಬೀದಿ ಅಲೆದು ಆ ಸಂಖ್ಯೆ ಎಷ್ಟೆಂದು ತಿಳಿ­ಯದೇ ಒದ್ದಾಡಿ ಹಲ­ವಾರು ಮಂದಿ­ಯಿಂದ ಅದನ್ನು ಇಂಗ್ಲಿಶ್ ಅಂಕಿಗೆ ಅನು­ವಾ­ದಿ­ಸಿ­ಕೊಂಡು ಸಂಕ­ಟ­ಪ­ಟ್ಟಿದ್ದ.
ಇವೆಲ್ಲ ಕನ್ನ­ಡದ ಕಷ್ಟ­ಗಳು. ಕನ್ನಡ ಸಿನಿ­ಮಾ­ಗ­ಳಂತೆ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ ಕೂಡ ಕಷ್ಟ­ದ­ಲ್ಲಿದೆ. ಕಾರಣ ತುಂಬ ಸರ­ಳ­ವಾ­ಗಿದೆ. ಇವತ್ತು ನಾವು ನೋಡುವ ಜಾಹೀ­ರಾ­ತು­ಗ­ಳಲ್ಲಿ ಬರುವ ಮಾಡೆ­ಲ್­ಗ­ಳೆಲ್ಲ ಹಿಂದಿ ಸಿನಿಮಾ ನಟ­ನ­ಟಿ­ಯರು. ನಮಗೆ ಲಕಹಾಕಿ­ಕೊಂಡು ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ ಎಂದು ಉಪ­ದೇ­ಶಿ­ಸು­ವುದು ಐಶ್ವರ್ಯ ರೈ ಅಂದ ಮೇಲೆ ನಾವು ಅವಳ ಸಿನಿ­ಮಾ­ವನ್ನೇ ನೋಡು­ವು­ದಕ್ಕೆ ಹೋಗು­ತ್ತೇವೆ. ನಮ್ಮ ಕನ್ನ­ಡದ ನಟ­ನ­ಟಿ­ಯರು ಯಾವ ಜಾಹೀ­ರಾ­ತ­ಲ್ಲಾ­ದರೂ ಕಾಣಿ­ಸಿ­ಕೊಂ­ಡ­ದ್ದನ್ನು ನೀವು ನೋಡಿ­ದ್ದೀರಾ? `ಆ­ರೋಕ್ಯ' ಹಾಲು ಬಿಟ್ಟರೆ!
ಹಾಗೆ ಟೀವಿ ಧಾರಾ­ವಾ­ಹಿ­ಗ­ಳಲ್ಲಿ ಯಾವ ಪಾತ್ರ­ವಾ­ದರೂ ಕನ್ನ­ಡದ ಕಾದಂ­ಬ­ರಿ­ಗ­ಳನ್ನೋ ಪತ್ರಿ­ಕೆ­ಗ­ಳನ್ನೋ ಓದು­ವು­ದನ್ನು ನೋಡಿ­ದ್ದೀರಾ? ಯಾವು­ದಾ­ದರೂ ಟೀವಿ ಸೀರಿ­ಯ­ಲ್ಲಿನ ಪಾತ್ರ ಎಸ್ ಎಲ್ ಭೆರ­ಪ್ಪ­ನ­ವರ `ಮಂದ್ರ' ಓದಿದೆ ಎಂದಿದ್ದು ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಾ? ಅವರು ಓದು­ವುದು ಸಿಡ್ನಿ ಶೆಲ್ಡ­ನ್­ನನ್ನೋ, ಹ್ಯಾರಿ ಪಾಟ­ರನ್ನೋ. ಅಂದ ಮೇಲೆ ಅದನ್ನು ನೋಡು­ವ­ವರು ಯಾಕೆ `ಮಂದ್ರ' ಓದು­ತ್ತಾರೆ?
-3-
ಇವೆಲ್ಲ ಪ್ರಶ್ನೆ­ಗ­ಳಲ್ಲ. ಇವ­ತ್ತಿನ ಸ್ಥಿತಿ­ಯನ್ನು ವಿವ­ರಿ­ಸು­ವು­ದಕ್ಕೆ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಹೇಳ­ಬೇ­ಕಾ­ಯಿತು. ಕನ್ನ­ಡದ ಓದು­ಗರು ಕಡಿ­ಮೆ­ಯಾ­ಗಿ­ದ್ದಾರೆ. ಕಾವ್ಯ­ವನ್ನೂ ಸಣ್ಣ­ಕ­ತೆ­ಯನ್ನೂ ಕಾದಂ­ಬ­ರಿ­ಗ­ಳನ್ನೂ ಅವರು ಓದು­ತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಚರ್ಚೆ ಇತ್ತೀ­ಚೆಗೆ ಮುನ್ನೂರ ಹದಿ­ನಾ­ರನೇ ಸಾರಿ ನಡೆ­ಯಿತು. ಪುಸ್ತ­ಕ­ಗಳ ಬೆಲೆ ಗಗ­ನ­ಕ್ಕೇ­ರಿದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಕೊಂಡು ಓದು­ವ­ವ­ರಿಲ್ಲ ಎಂಬ ವಾದ­ವನ್ನು ಹಲವು ಲೇಖ­ಕರು ಮುಂದಿ­ಟ್ಟರು. ಅದೂ ಒಂದು ಅರ್ಥ­ದಲ್ಲಿ ನಿಜವೇ? ರಾಘ­ವೇಂದ್ರ ಪಾಟೀ­ಲರ 141 ಪುಟದ ಕಾದಂ­ಬ­ರಿಯ ಬೆಲೆ 120 ರುಪಾಯಿ.
ಹಾಗಂತ ಬೆಲೆ ಕಡಿಮೆ ಇಟ್ಟರೆ ಪುಸ್ತ­ಕ­ಗಳು ಖರ್ಚಾ­ಗಿ­ಬಿ­ಡು­ತ್ತವೆ ಅನ್ನು­ವುದೂ ಸರಿ­ಯಲ್ಲ. ಕುವೆಂಪು ಬರೆದ `ರಾ­ಮಾ­ಯಣ ದರ್ಶನಂ' ಅವೆನ್ಯೂ ರಸ್ತೆ­ಯಲ್ಲಿ ಹತ್ತು ರುಪಾ­ಯಿಗೆ ಸಿಗು­ತ್ತದೆ. ಕಾರಂ­ತರ ಮೂಕ­ಜ್ಜಿಯ ಕನ­ಸು­ಗಳು ಕಾದಂ­ಬ­ರಿಯ ಇಪ್ಪತ್ತೋ ಇಪ್ಪ­ತ್ತೈದೋ ಪ್ರತಿ­ಗಳು ಮಲ್ಲೇ­ಶ್ವ­ರಂನ ಸೆಕೆಂಡ್ ಹ್ಯಾಂಡ್ ಪುಸ್ತ­ಕ­ದಂ­ಗ­ಡಿ­ಯಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕಾರು ವರು­ಷ­ಗ­ಳಿಂದ ಬಿದ್ದಿದೆ. ಜನ ಎತ್ತಿ ನೋಡಿ ಆಘ್ರಾ­ಣಿಸಿ ಹಾಗೆ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗು­ತ್ತಾರೆ. ಐದು ರುಪಾ­ಯಿಗೆ ಕಾರಂ­ತರ ಜ್ಞಾನ­ಪೀಠ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ವಿಜೇತ ಕೃತಿ ಸಿಗು­ತ್ತದೆ ಎಂಬ ಕಾರ­ಣ­ಕ್ಕಾ­ದರೂ ಅದನ್ನು ಮನೆಗೆ ಒಯ್ಯು­ವು­ದಿಲ್ಲ.
ಕಾರಣ ಇಷ್ಟೇ; ಸಹೃ­ದಯ ಓದುವ ವರ್ಗ ಮೂರು ಸೀಳಾ­ಗಿದೆ. ಹಿಂದೆ ಓದದೇ ಇದ್ದ­ವರು ಇಂದೂ ಓದು­ತ್ತಿಲ್ಲ. ಹಿಂದೆ ಓದು­ತ್ತಿ­ದ್ದ­ವ­ರಲ್ಲಿ ಅರ್ಧ­ದಷ್ಟು ಮಂದಿ ಟೀವಿಯ ಮುಂದೆ ಪ್ರತಿ­ಷ್ಠಾ­ಪನೆ ಆಗಿ­ದ್ದಾರೆ. ಇನ್ನರ್ಧ ಮಂದಿ ಇಂಗ್ಲಿಶ್ ಕೃತಿ­ಗ­ಳನ್ನು ಓದು­ವು­ದಕ್ಕೆ ಶುರು­ಮಾ­ಡಿ­ದ್ದಾರೆ. ಮತ್ತೊಂ­ದಷ್ಟು ಕಟ್ಟಾ ಓದು­ಗರು ತೀರಿ­ಕೊಂ­ಡಿ­ದ್ದಾರೆ.
ಇವೆ­ಲ್ಲ­ವನ್ನೂ ಅರ್ಥ­ಮಾ­ಡಿ­ಕೊ­ಳ್ಳದೇ ಓದು­ಗರು ಕಡಿಮೆ ಆಗಿ­ದ್ದಾರೆ ಅನ್ನು­ವುದು ತಪ್ಪಾ­ಗು­ತ್ತದೆ. ಅಂದ ಹಾಗೆ ಸರ್ಕಾರಿ ಅಂಕಿ­ಅಂ­ಶ­ಗಳ ಪ್ರಕಾರ ಓದು­ಗರ ಸಂಖ್ಯೆ ಅತೀವ ಹೆಚ್ಚಾ­ಗಿದೆ. ಯಾಕೆಂ­ದರೆ ಸರ್ಕಾರ ತನ್ನ ಗ್ರಂಥಾ­ಲ­ಯ­ಗ­ಳಿ­ಗಾಗಿ ಕೊಳ್ಳುವ ಪುಸ್ತ­ಕ­ಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಆರು ಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿದೆ.
ಆದರೆ ಗ್ರಂಥಾ­ಲ­ಯ­ಗಳ ಜಾಗ ಅಷ್ಟೇ ಇದೆ.
-4-
ಮತ್ತೊಂದು ಮಕ್ಕಳ ಗೀತೆ­ಯೊಂ­ದಿಗೆ ಮುಗಿ­ಸೋಣ. ಪಂಜೆ ಮಂಗೇ­ಶರಾಯರು ಬರೆದ ಈ ಸಾಲು­ಗ­ಳನ್ನು ಓದು­ತ್ತಿ­ದ್ದರೆ ಬಾಲ್ಯ­ದಲ್ಲೂ ರೋಮಾಂ­ಚ­ನ­ವಾ­ಗು­ತ್ತಿತ್ತು. ಕಾರಣ; ಅದು ಅರ್ಥ­ವಾ­ಗು­ತ್ತಿತ್ತು. ಅರ್ಥ­ವಾ­ಗು­ವಂತೆ ತಿಳಿಸಿ ಹೇಳು­ವು­ದಕ್ಕೆ ಹೆತ್ತ­ವ­ರಿಗೂ ಮೇಷ್ಟ­ರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿತ್ತು.
ಆದರೆ ಇವತ್ತು ಈ ಸಾಲು­ಗಳ ಅರ್ಥ ಹೇಳ­ಬಲ್ಲ ಮೇಷ್ಟ­ರು­ಗಳು ಎಷ್ಟು ಸಿಗು­ತ್ತಾರೆ ಹೇಳಿ­ರಣ್ಣ?

ಸವಿದು ಮೆದ್ದರೊ ಯಾರು ಪೂರ್ವದಿ ಹುಲಿಯ ಹಾಲಿನ ಮೇವನು
ಕವಣೆ ತಿರಿ­ಕ­ಲ್ಲಾಟ ಹಗ್ಗಕೆ ಸೆಳೆ­ದರೋ ಹೆಬ್ಬಾ­ವನು
ಸವರಿ ಆನೆಯ ಸೊಂಡಿ­ಲಿನ ರಣ­ಕೊಂ­ಬ­ನಾರ್ ಭೋರ್ಗ­ರೆ­ದರೋ
ಸವಿದು ಸವೆ­ಯದ ಸಾಹ­ಸ­ತ್ವದ ಕ್ಪಾತ್ರ ಬೇಟೆಯ ಮೆರೆ­ದರೋ
ಅವರು ಸೋಲ್ ಸಾವ­ರಿ­ಯರು
ಅವರೆ ಕಡು­ಗಲಿ ಗರಿ­ಯರು
ಅವರು ಕೊಡ­ಗಿನ ಹಿರಿ­ಯರು!

ಇದನ್ನು ಓದಿದ ನಂತರ ಭಾರ­ತೀ­ಸುತ ಬರೆದ ಹುಲಿಯ ಹಾಲಿನ ಮೇವು ಕಾದಂ­ಬರಿ ಓದಿ­ದರೆ ಆಗುವ ರೋಮಾಂ­ಚ­ನದ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳು­ವುದು ವ್ಯರ್ಥ.
ನಾವು ಮತ್ತೆ ಬೊಮ್ಮನ ಹಳ್ಳಿಯ ಕಿಂದ­ರಿ­ಜೋ­ಗಿ­ಯಿಂದ ಆರಂ­ಭಿ­ಸ­ಬೇಕು ಅನ್ನಿ­ಸು­ವು­ದಿ­ಲ್ಲವೇ?