ಒಲಿ­ಸಿ­ಕೊಂ­ಡ­ವಳೇ ಕೊಲಿ­ಸಿ­ದಳೆ?

ನೀವು ಬೆಂಗ­ಳೂ­ರಿ­ನಿಂದ ಮಂಗ­ಳೂ­ರಿಗೆ ಹೊರ­ಟರೆ, ನಿಮ­ಗಿ­ರು­ವುದು ಎರಡೂ ಮತ್ತೊಂದು ದಾರಿ. ಹಾಸ­ನ­ದಿಂದ ಬೇಲೂರು, ಮೂಡಿ­ಗೆರೆ ಮಾರ್ಗ­ವಾಗಿ ಚಾರ್ಮುಡಿ ಘಾಟಿಯ ಮೂಲಕ ಹೋಗು­ವುದು ಒಂದು. ಹಾಸ­ನ­ದಿಂದ ನೇರ­ವಾಗಿ ಹೋಗಿ ಶಿರಾಡಿ ಘಾಟಿ ಇಳಿದು ಹೋಗು­ವುದು ಇನ್ನೊಂದು. ತೀರ ತಲೆಕೆಟ್ಟರೆ ಬಿಸಲೆ ಘಾಟಿ ಹಾದು, ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯದ ಹತ್ತಿರ ಮತ್ತೆ ಮರಳಿ ಗುಂಡ್ಯಕ್ಕೆ ಬಂದು ಉಪ್ಪಿನಂಗಡಿ ಸೇರುವುದಕ್ಕೆ ಅಡ್ಡಿಯಿಲ್ಲ.

ಶಿರಾಡಿ ಘಾಟಿ ಇಳಿದು ನೆಲ್ಯಾ­ಡಿಗೆ ಕಾಲಿ­ಡುವ ಮೊದಲು ಅತ್ತಿತ್ತ ತಿರು­ಗಾ­ಡಿ­ದರೆ ನಿಮಗೆ ಸಿಕ್ಕುವ ಅರ­ಸಿ­ನ­ಮಕ್ಕಿ, ವಳಾಲು, ಕೊಕ್ಕಡ ಮುಂತಾದ ಊರು­ಗಳ ಆಸು­ಪಾ­ಸಿ­ನಲ್ಲಿ ಕೇರ­ಳ­ದಿಂದ ಬಂದ ಕೊಚ್ಚಿ ಕ್ರಿಶ್ಚಿ­ಯ­ನ್ನರು ರಬ್ಬರ್ ತೋಟ ಮಾಡಿ­ಕೊಂ­ಡಿ­ದ್ದಾರೆ. ಜೊತೆಗೇ ಟಾಪಿ­ಯೋಕಾ ಎಂದು ಬೆಂಗ­ಳೂ­ರಿನ ಮಂದಿ ಕರೆ­ಯುವ ಮರ­ಗೆ­ಣಸು ಬೆಳೆ­ಯು­ತ್ತಾರೆ.
ನೆಲ್ಯಾ­ಡಿ­ಯಿಂದ ಸುಮಾರು ನಲು­ವತ್ತು ಮೈಲಿ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಮಂಗ­ಳೂ­ರಿಗೆ ಹೋಗುವ ದಾರಿ­ಯಲ್ಲಿ ಸಾಗಿ­ದರೆ ರಸ್ತೆಯ ಎರಡೂ ಬದಿ­ಯಲ್ಲಿ ನೀವು ಇಟ್ಟಿಗೆ ಗೂಡು­ಗ­ಳನ್ನು ಕಾಣ­ಬ­ಹುದು. ಅಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಜೇಡಿ­ಮಣ್ಣು ವಿಪು­ಲ­ವಾಗಿ ಸಿಕ್ಕು­ತ್ತಿ­ದ್ದು­ದ­ರಿಂ­ದಲೂ ಮುರ­ಕ­ಲ್ಲು­ಗ­ಳಿಗೆ ವಿಪ­ರೀತ ಬೆಲೆ ಇದ್ದು­ದ­ರಿಂ­ದಲೂ ಇಟ್ಟಿ­ಗೆ­ಗ­ಳಿಗೆ ಅಪಾರ ಬೇಡಿ­ಕೆ­ಯಿತ್ತು. ಹೀಗಾಗಿ ಹೆಜ್ಜೆ­ಗೊಂ­ದ­ರಂತೆ ಇಟ್ಟಿಗೆ ಗೂಡು­ಗಳು ಹುಟ್ಟಿ­ಕೊಂ­ಡಿ­ದ್ದವು.
ನಾನೊಮ್ಮೆ ಮಂಗ­ಳೂ­ರಿಗೆ ಹೋಗುವ ದಾರಿ­ಯಲ್ಲಿ ಅಡ್ಯಾ­ರಿನ ಬಳಿ ಇಂಥ ಇಟ್ಟಿಗೆ ಗೂಡು­ಗ­ಳನ್ನು ನೋಡಿ ಅವು­ಗಳ ಫೊಟೋ ತೆಗೆ­ಯ­ಲೆಂದು ಕಾರು ನಿಲ್ಲಿ­ಸಿದೆ. ಅಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿ­ಗಾ­ಗಲೇ ಹಾಲೋ ಬ್ಲಾಕ್ ಎಂಬ ಹೊಸ ಥರದ ಸಿಮೆಂಟು ಇಟ್ಟಿಗೆ ಪ್ರಸಿ­ದ್ಧ­ವಾ­ಗಿತ್ತು. ಬಹ­ಳಟ್ಟು ಇಟ್ಟಿಗೆ ಗೂಡು­ಗಳು ಪಾಳು­ಬಿ­ದ್ದಿ­ದ್ದವು. ಅವು ಮಳೆ­ಗಾ­ಳಿ­ಬಿ­ಸಿ­ಲಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿ ವಿಚಿತ್ರ ಬಣ್ಣಕ್ಕೆ ತಿರು­ಗಿ­ದ್ದವು. ಫೋಟೋ­ಗ್ರಾ­ಫ­ರನ ಸ್ವರ್ಗ ಎನ್ನ­ಬ­ಹು­ದಾದ ಜಾಗ ಅದು.
ಅಲ್ಲಿ ತಿರು­ಗಾ­ಡು­ವಾ­ಗಲೇ ನನಗೆ ಆಗ ಅಗಾ­ಧ­ವಾದ ಇಟ್ಟಿಗೆ ಗೂಡು ಕಂಡಿದ್ದು.ಅದು ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಮನೆ­ಯ­ಷ್ಟಿತ್ತು. ಮೇಲ್ಗಡೆ ಮಂಗ­ಳೂರು ಹೆಂಚು ಹೊದಿ­ಸಿದ್ದ ಒಂದು ಹೆಂಚಿನ ಗೂಡೂ ಅಲ್ಲಿತ್ತು.

ಅಲ್ಲಿ ಶಿವಣ್ಣ ಹೆಂಚು ತಯಾ­ರಿ­ಸು­ತ್ತಿದ್ದ ಅಂತ ಆಮೆಲೆ ಗೊತ್ತಾ­ಯಿತು.ಪ­ಕ್ಕ­ದಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಮತ್ತೊಂದು ಅಗಾಧ ಗಾತ್ರದ ಇಟ್ಟಿಗೆ ಗೂಡಿ­ನೊ­ಳಗೆ ಒಣಗಿ ಕಪ್ಪಾದ, ಸುಟ್ಟು ಕರ­ಕ­ಲಾದ ಇಟ್ಟಿ­ಗೆ­ಗಳು ಅಡ್ಡಾ­ದಿ­ಡ್ಡಿ­ಯಾಗಿ ಬಿದ್ದಿ­ದ್ದವು. ಅದು ಅದನ್ನು ಯಾಕೆ ಹೇಗೆ ಪಾಳು­ಬಿ­ಟ್ಟಿ­ದ್ದಾರೆ ಅನ್ನು­ವುದು ಗೊತ್ತಾ­ಗ­ಲಿಲ್ಲ. ಅದ­ನ್ನೇಕೆ ಪಾಳು ಬಿಟ್ಟಿ­ದ್ದಾರೆ. ಅಲ್ಲಿ­ರುವ ಇಟ್ಟಿ­ಗೆ­ಗ­ಳ್ನ­ನೇಕೆ ಯಾರೂ ಬಳ­ಸು­ತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂದು ವಿಚಾ­ರಿ­ಸಿ­ದಾ­ಗಲೇ ಅಲ್ಲಿ­ರುವ ಕೆಲ­ವರು ನನಗೆ ರಮೇ­ಶನ ಹೆಸರು ಹೇಳಿದ್ದು. ಅವನ ಮನೆಯ ವಿಳಾಸ ಕೊಟ್ಟದ್ದು.
ಆ ವಿಳಾಸ ತೆಗೆ­ದು­ಕೊಂಡು ನಾನು ರಮೇ­ಶನ ಮನೆಗೆ ಹೋದೆ. ಆತ ಕುಳ್ಳ­ಗಿನ ತೆಳ್ಳ­ಗಿನ ಹುಡುಗ. ಆಗಷ್ಟೇ ಮದು­ವೆ­ಯಾ­ಗಿದ್ದ. ಅರ­ಸೀ­ಕೆ­ರೆ­ಯ­ವ­ನಾ­ಗಿ­ದ್ದರೂ ಅಡ್ಯಾ­ರಿ­ನಲ್ಲೇ ಸೆಟ್ಲಾ­ಗಿದ್ದ. ಅವನೇ ನನಗೆ ಈ ಕತೆ ಹೇಳಿದ್ದು.
ರಮೇಶ ಹೇಳಿದ ಕತೆ

ನಾನು ಮನೆ­ಬಿಟ್ಟು ಓಡಿ­ಬಂ­ದದ್ದು ಯಾವು­ದಾ­ದರೂ ಹೊಟೆ­ಲ್­ನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡು­ವು­ದ­ಕ್ಕೆಂದು. ಆದರೆ ನನ್ನ ಅದೃಷ್ಟ ಚೆನ್ನಾ­ಗಿತ್ತು. ಬಂದ­ವ­ನಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ಶಿವಣ್ಣ. ಒಂದು ಸಾರಿ ಹೊಟೆ­ಲಿಗೆ ಚಾ ಕುಡಿ­ಯಲು ಬಂದಿ­ದ್ದ­ವನು, ಆ ಹೊಟೆಲ್ ಮಾಲಿ­ಕರ ಹತ್ತಿರ ನಾನು ಕೆಲ­ಸ­ಕ್ಕಾಗಿ ಅಂಗ­ಲಾ­ಚು­ತ್ತಿ­ರು­ವು­ದನ್ನು ನೋಡಿದ. ನನ್ನನ್ನು ಕರೆದು ತನ್ನ ಜೊತೆಗೆ ಕರೆ­ದೊಯ್ದ. ಆವ­ತ್ತಿ­ನಿಂದ ನನ್ನನ್ನು ತಮ್ಮನ ಹಾಗೆ ನೋಡಿ­ಕೊಂಡ. ಅವ­ನನ್ನು ನಾನು ಶಿವಣ್ಣ ಎಂದೇ ಕರೆ­ಯು­ತ್ತಿದ್ದೆ.ಆತ ನನ್ನನ್ನು ತಮ್ಮಾ ಎನ್ನು­ತ್ತಿದ್ದ.
ಶಿವ­ಣ್ಣನ ಇಟ್ಟಿಗ ಗೂಡಿ­ನಲ್ಲಿ ನಲು­ವತ್ತೋ ಐವತ್ತೋ ಮಂದಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ­ಕೊಂ­ಡಿ­ದ್ದರು. ಅವ­ರೆಲ್ಲ ದಿನ­ಗೂಲಿ ನೌಕ­ರರು. ವಾರ­ಕ್ಕೊಂದು ರಜಾ ಹಾಕಿ, ಕೊಟ್ಟ ಸಂಬ­ಳ­ವನ್ನು ಕುಡಿದು ಹಾಳು­ಮಾ­ಡು­ತ್ತಿ­ದ್ದ­ವರು. ಅವರ ಪೈಕಿ ಯಾರಿಗೂ ಅಕ್ಪರ ಜ್ಞಾನವೂ ಇರ­ಲಿಲ್ಲ. ಅಂಥ­ವರ ನಡುವೆ ನನ­ಗೊಂದು ಗೌರ­ವ­ವಾದ ಸ್ಥಾನ­ವಿತ್ತು. ನಾನು ಎಸ್ಸೆ­ಸ್ಸೆ­ಲ್ಸಿ­ವ­ರೆಗೆ ಓದಿ­ದ್ದ­ರಿಂದ ಶಿವಣ್ಣ ಅವರ ಲೆಕ್ಕ ಬರೆ­ಯುವ ಜವಾ­ಬ್ದಾ­ರಿ­ಯನ್ನು ನನಗೆ ವಹಿ­ಸಿದ್ದ.
ಇಟ್ಟಿಗೆ ಗೂಡಿಗೆ ಕೆಲ­ಸಕ್ಕೆ ಬರು­ತ್ತಿ­ದ್ದ­ವರ ಪೈಕಿ ಐತಪ್ಪ ಎನ್ನುವ ಮುದು­ಕ­ನೊ­ಬ್ಬ­ನಿದ್ದ. ಅವನು ಶಿವ­ಣ್ಣನ ಅಪ್ಪನ ಕಾಲ­ದಿಂ­ದಲೇ ಕೆಲ­ಸ­ಕ್ಕಿ­ದ್ದ­ವ­ನಂತೆ. ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ತಾಕ­ತ್ತಿ­ಲ್ಲ­ದಿ­ದ್ದರೂ ಬಂದು ಹೋಗು­ತ್ತಿದ್ದ. ಶಿವ­ಣ್ಣನೂ ಕರು­ಣೆ­ಯಿಂದ ಅವ­ನಿಗೆ ಸಂಬಳ ಕೊಡು­ತ್ತಿದ್ದ. ಶಿವಣ್ಣ ಸಂಬಳ ಕೊಡು­ತ್ತಿ­ದ್ದದ್ದು ಐತ­ಪ್ಪನ ಮೇಲಿನ ಕರು­ಣೆ­ಯಿಂದ ಅಲ್ಲ, ಅವನ ಮಗಳು ಚಂಪಾಳ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿ­ಯಿಂದ ಅನ್ನೋದು ನನಗೆ ಆಮೇಲೆ ಗೊತ್ತಾ­ಯಿತು.
ಶಿವಣ್ಣ ಆಕೆ­ಯನ್ನು ಮನ­ಸಾರೆ ಪ್ರೀತಿ­ಸು­ತ್ತಿದ್ದ.
ಆ ಪ್ರೇಮ­ಕ­ತೆಗೆ ಸಾಕ್ಪಿ­ಯಾ­ಗಿ­ದ್ದ­ವನು ನಾನೊ­ಬ್ಬನೇ. ಆರಂ­ಭ­ದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನೇ ಅಡುಗೆ ಮಾಡಿ­ಕೊಂಡು ಊಟ ಮಾಡು­ತ್ತಿದ್ದ ಶಿವಣ್ಣ ಕ್ರಮೇಣ ಚಂಪಾಳ ಮನೆಗೆ ಊಟಕ್ಕೆ ಹೋಗ­ತೊ­ಡ­ಗಿದ. ಐತ­ಪ್ಪ­ನಿಗೆ ಆಗೀಗ ಕರೆದು ಭಕ್ಪೀಸು ಕೊಡು­ತ್ತಿದ್ದ. ಚಂಪಾ­ಳೇ­ನಾ­ದರೂ ಅತ್ತಿತ್ತ ಸುಳಿ­ದರೆ ಪುಲ­ಕಿ­ತ­ನಾ­ಗು­ತ್ತಿದ್ದ. ಅವ­ಳಿಂದ ಅದೆಂ­ಥದೋ ಒಂದು ಸಂತೋ­ಷ­ವನ್ನು ಆತ ಪಡೆ­ಯು­ತ್ತಿದ್ದ. ಚಿಕ್ಕ­ವ­ನಾದ ನನಗೆ ಅದೇನು ಅನ್ನೋದು ಗೊತ್ತಿ­ರ­ಲಿಲ್ಲ. ಅದು ಗೊತ್ತಾ­ದದ್ದು ಆ ಊರಿಗೆ ಮ್ಯಾಥ್ಯೂ ಬಂದ ನಂತರ.
ಮ್ಯಾಥ್ಯೂ ಕೇರ­ಳ­ದ­ವನು. ಗೋವಾಕ್ಕೂ ಹೋಗಿ ಬಂದಿ­ದ್ದ­ನಂತೆ. ನಿರ­ರ್ಗ­ಳ­ವಾಗಿ ಇಂಗ್ಲೀಷು ಮಾತಾ­ಡು­ತ್ತಿದ್ದ. ತುಂಬ ದಿವಿ­ನಾಗಿ ಸಿಂಗ­ರಿ­ಸಿ­ಕೊ­ಳ್ಳು­ತ್ತಿದ್ದ. ಅವನು ಪಕ್ಕ ಸುಳಿ­ದರೆ ಅದೆಂ­ಥದ್ದೋ ಪರಿ­ಮಳ ಘಮ್ಮೆ­ನು­ತ್ತಿತ್ತು. ಅದ­ಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಆತ ಎಲ್ಲ­ರಂತೆ ಬೀಡಿ ಸೇದು­ತ್ತಿ­ರ­ಲಿಲ್ಲ. ಇಷ್ಟು­ದ್ದದ ಕಪ್ಪು ಸಿಗ­ರೇಟು ಸೇದು­ತ್ತಿದ್ದ. ಅದಿ­ಲ್ಲದೇ ಹೋದರೆ ಪೈಪ್ ಸೇದು­ತ್ತಿದ್ದ. ಅಡ್ಯಾ­ರಿನ ಉರಿ­ಬಿ­ಸಿ­ಲಿಗೂ ಜಗ್ಗದೆ ಕಲ್ಲು ಕಟ್ಟೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿ­ತು­ಕೊಂಡು ಆತ ಪೈ್ ಸೇದುತ್ತಾ ಚಹಾ ಕುಡಿ­ಯು­ವು­ದನ್ನು ನಾನೂ ಅನೇಕ ಸಲ ಬೆರ­ಗಿ­ನಿಂದ ನೋಡಿದ್ದೆ.
ಆತ ಆ ಊರಿಗೆ ಬಂದದ್ದು ಒಂದು ತೋಟದ ಮಾಲಿ­ಕ­ನಾಗಿ. ಅಲ್ಲೇ ಪಕ್ಕ­ದ­ಲ್ಲಿದ್ದ ತೋಟ­ವೊಂ­ದನ್ನು ಆತ ದುಬಾರಿ ಬೆಲೆ ಕೊಟ್ಟು ಕೊಂಡು­ಕೊಂ­ಡಿ­ದ್ದ­ನಂತೆ. ಆ ತೋಟಕ್ಕೆ ಹೋಗ­ಬೇ­ಕಾ­ದರೆ ನಮ್ಮ ಇಟ್ಟಿಗೆ ಗೂಡಿನ ಮೇಲೆ ಹಾದು ಹೋಗ­ಬೇ­ಕಾ­ಗಿತ್ತು. ಹಾಗೆ ಹಾದು ಹೋಗು­ವಾ­ಗ­ಲೆಲ್ಲ ಆತ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬೀಳು­ತ್ತಿದ್ದ. ಆರಂ­ಭ­ದಲ್ಲಿ ನಡೆ­ದು­ಕೊಂಡು ಹೋಗು­ತ್ತಿ­ದ್ದ­ವನು ಸ್ವಲ್ಪೇ ದಿನಕ್ಕೆ ಒಂದು ಬುಲೆಟ್ ಕೊಂಡು­ಕೊಂಡ. ಅದರ ಮೇಲೆ ಅವನ ಸವಾರಿ ಹೋಗು­ವು­ದನ್ನು ನಾವು ಸಖೇ­ದಾ­ಶ್ಚ­ರ್ಯ­ದಿಂದ ನೋಡುತ್ತಾ ನಿಂತಿ­ರು­ತ್ತಿ­ದ್ದೆವು.
ಈ ನಡುವೆ ಯಾಕೋ ಶಿವಣ್ಣ ಮಂಕಾ­ಗ­ತೊ­ಡ­ಗಿದ. ಅವನ ಸಮ­ಸ್ಯೆ­ಯೇ­ನೆಂ­ಬುದು ಸ್ವತಃ ನನಗೂ ತಿಳಿ­ಯು­ತ್ತಿ­ರ­ಲಿಲ್ಲ. ಕೆಲ­ಸ­ದಲ್ಲಿ ಮೊದ­ಲಿ­ನಂತೆ ಆಸ­ಕ್ತಿ­ಯಿ­ರ­ಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಲೆಕ್ಕದ ಪುಸ್ತಕ ಮುಂದಿ­ಟ್ಟರೆ ಮಂಕಾಗಿ ಅದನ್ನೇ ನೋಡು­ತ್ತಿದ್ದು ಸರಿ ಎನ್ನು­ತ್ತಿದ್ದ. ಮೊದ­ಲಿನ ಹಾಗೆ ಪ್ರಶ್ನೆ­ಗ­ಳನ್ನು ಕೇಳು­ತ್ತಿ­ರ­ಲಿಲ್ಲ. ಬಹುಶಃ ಆತ­ನಿಗೆ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಿ­ರ­ಬ­ಹುದು, ಅಥವಾ ನಾನು ಹಣ ನುಂಗಿ­ದ್ದೇನೆ ಎಂಬ ಗುಮಾನಿ ಇರ­ಬ­ಹುದು ಎಂಬ ಅನು­ಮಾನ ನನಗೆ ಬಂತು. ಯಾಕೆಂ­ದರೆ ಕೆಲ­ವರು ನನ್ನ ಹತ್ತಿರ ಹಾಗೆ ಮಾತಾ­ಡಿ­ದ್ದರು. ಒಳ್ಳೆ ಲಾಭ ಬರೋ ಕೆಲ­ಸಾನೇ ಹಿಡಿ­ದಿದ್ದಿ ಎನ್ನು­ತ್ತಿ­ದ್ದರು. ನನ­ಗಿಂತ ಮೊದಲು ಕೆಲ­ಸ­ಕ್ಕಿ­ದ್ದ­ವನು ಕೆಲ­ಸಕ್ಕೆ ಬಾರ­ದ­ವರ ಹೆಸ­ರೆಲ್ಲ ಸೇರಿಸಿ ಹಣ ಹೊಡೆ­ಯು­ತ್ತಿ­ದ್ದ­ನಂತೆ. ಆತ­ನಿಗೆ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಅಸ­ಮಾ­ಧಾ­ನ­ವಿ­ದ್ದರೆ ಒಂದು ಬಾರಿ ಅವ­ನೊ­ಡನೆ ಅದನ್ನು ಇತ್ಯರ್ಥ ಮಾಡಿ­ಕೊ­ಳ್ಳ­ಬೇಕು ಎಂದು­ಕೊಂಡೆ. ಆದರೆ ಶಿವಣ್ಣ ನನಗೆ ಒಂಟಿ­ಯಾಗಿ ಸಿಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಇಟ್ಟಿಗೆ ಗೂಡಿಗೆ ಬರು­ವು­ದನ್ನೂ ಕಮ್ಮಿ ಮಾಡಿದ್ದ. ಹೊಸ ಆರ್ಡ­ರು­ಗ­ಳನ್ನೂ ನಾನೇ ನಿಭಾ­ಯಿ­ಸ­ಬೇ­ಕಾ­ಗಿತ್ತು.
ಈ ಮಧ್ಯೆ ನಾನು ಒಂದೆ­ರಡು ಬಾರಿ ಚಂಪಾ­ಳನ್ನು ಮ್ಯಾಥ್ಯೂ ತನ್ನ ಬುಲೆ­ಟ್­ನಲ್ಲಿ ಕೂರಿ­ಸಿ­ಕೊಂಡು ಹೋಗು­ವು­ದನ್ನು ನೋಡಿದ್ದೆ. ಶಿವ­ಣ್ಣ­ನಿಗೆ ಇದ­ರಿಂದ ಅಸ­ಮಾ­ಧಾ­ನ­ವಾ­ಗಿ­ರ­ಬ­ಹುದು ಎಂದು­ಕೊಂಡೂ ಇದ್ದೆ. ಹೀಗೇ ಒಂದು ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ನಾನು ಚಂಪಾ ಮತ್ತು ಮ್ಯಾಥ್ಯೂ ಅಂಟಿ­ಕೊಂಡು ಹೋಗು­ತ್ತಿ­ರು­ವು­ದನ್ನು ನೋಡು­ತ್ತಿ­ದ್ದಂತೆ ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಯಾರೋ ಕೈಯಿ­ಟ್ಟಂ­ತಾ­ಯಿತು. ತಿರು­ಗಿ­ದರೆ ಶಿವಣ್ಣ ನಿಂತಿದ್ದ.ಗಂ­ಭೀ­ರ­ವಾ­ಗಿದ್ದ. ನಾನು ಏನೋ ಹೇಳ­ಬೇಕು ಅನ್ನು­ವ­ಷ್ಟ­ರಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರ­ಟೇ­ಹೋದ.
ಆ ರಾತ್ರಿ ನಾನು ಹೇಗಾ­ದರೂ ಮಾಡಿ ಶಿವ­ಣ್ಣನ ಜೊತೆ ಮಾತಾ­ಡ­ಬೇ­ಕೆಂದು ಅವನ ರೂಮಿಗೆ ಹೋದೆ. ಬೀಗ ಹಾಕಿತ್ತು. ಐತ­ಪ್ಪನ ಮನೆಗೆ ಊಟಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ­ರ­ಬ­ಹುದು ಎಂದು ಪಕ್ಕದ ರೂಮಿ­ನಾತ ಹೇಳಿದ. ಐತ­ಪ್ಪನ ಮನೆ ಸಮೀ­ಪಿ­ಸು­ತ್ತಿ­ದ್ದಂತೆ ಹೊರ­ಗಡೆ ನಿಲ್ಲಿ­ಸಿದ್ದ ಬುಲೆಟ್ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಿತ್ತು. ಮನೆ­ಯೊ­ಳ­ಗಡೆ ಮಂದ­ಬೆ­ಳ­ಕಿತ್ತು. ನಾನು ಒಂದು ಕ್ಪಣ ಆ ಕತ್ತ­ಲಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲೆ ನಿಂತೆ. ಒಳಗೆ ಹೋಗಲೋ ಬೇಡವೋ ಎಂಬ ಅನು­ಮಾ­ನ­ದಲ್ಲಿ ಕಾದೆ. ಅಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿಗೆ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆ­ಯಿತು. ಒಳ­ಗಿ­ನಿಂದ ಮ್ಯಾಥ್ಯೂ ಹೊರ­ಬಂದ. ಅವ­ನನ್ನು ತಬ್ಬಿ­ಕೊಂ­ಡಂತೆ ಚಂಪಾ ನಿಂತಿ­ದ್ದಳು. ನಾನು ಒಂದು ಕ್ಪಣ ಅದು­ರಿ­ಹೋದೆ. ಇದನ್ನು ಶಿವಣ್ಣ ನೋಡಿ­ದರೆ ಎಂದು ಭಯ­ವಾಯ್ತು.
ಚಂಪಾ ಆತ­ನನ್ನು ಬೀಳ್ಕೊಟ್ಟು ಒಳಗೆ ಹೋದಳು. ನಾನು ಅಲ್ಲೇ ಗರ­ಬ­ಡಿ­ದ­ವ­ನಂತೆ ನಿಂತಿದ್ದೆ.
ಅಷ್ಟ­ರಲ್ಲಿ ಯಾರೋ ನನ್ನನ್ನು ಜೋರಾಗಿ ಅಲು­ಗಾ­ಡಿ­ಸಿ­ದಂ­ತಾ­ಯಿತು. ಬೆಚ್ಚಿ­ಬಿದ್ದು ಹಿಂತಿ­ರು­ಗಿ­ದರೆ ಕತ್ತ­ಲ­ಲ್ಲೊಂದು ಆಕೃತಿ ಪಿಸು­ಗು­ಟ್ಟಿತು "ಯಾರು ನೀನು'. ಆ ಕತ್ತ­ಲಲ್ಲೂ ಆ ಉಡು­ಗಿದ ದನಿ ಶಿವ­ಣ್ಣ­ನದು ಅನ್ನೋದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತಾ­ಯಿತು. ನಾನು ರಮೇಶ ಅಂದೆ. ಶಿವಣ್ಣ ಮರು­ಮಾ­ತಾ­ಡದೆ ನನ್ನ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಅಲ್ಲಿಂದ ದರ­ದರ ಎಳೆ­ದು­ಕೊಂಡು ಹೋದ. ಕತ್ತ­ಲಲ್ಲಿ ಎಡ­ವುತ್ತಾ ಅವನ ಹಿಂದೆ ಸಾಗಿದೆ. ಸುಮಾರು ಅರ್ಧ ಮೈಲಿ ಹಾಗೆ ನಡೆ­ದಿ­ರ­ಬ­ಹುದು. ಅಲ್ಲೊಂದು ಕಡೆ ಶಿವಣ್ಣ ಕುಸಿದು ಕುಳಿತ. ನಾನೂ ಕುಳಿತೆ. ಶಿವಣ್ಣ ಮಾತಾ­ಡದೇ ಬಿಕ್ಕಿ ಬಿಕ್ಕಿ ಅಳ­ತೊ­ಡ­ಗಿದ. ತನ್ನ ಪ್ರೇಮದ ಕತೆ­ಯನ್ನು ಬಿಕ್ಕು­ತ್ತಲೇ ಹೇಳಿದ. ಚಂಪಾ ಒಳ್ಳೆ­ಯ­ವ­ಳೆಂದೂ ಆ ಮ್ಯಾಥ್ಯೂ ಆಕೆ­ಯನ್ನು ಬುಟ್ಟಿಗೆ ಹಾಕಿ­ಕೊಂ­ಡಿ­ದ್ದಾ­ನೆಂದೂ ಹಲು­ಬಿದ. ಆತ ಅಳು­ತ್ತಿ­ರು­ವು­ದನ್ನು ನೋಡಿದ ನನಗೆ ಮ್ಯಾಥ್ಯು­ವನ್ನು ಸಾಯಿ­ಸ­ಬೇ­ಕೆ­ನ್ನು­ವಷ್ಟು ಸಿಟ್ಟು ಬಂತು. ನಾನೂ ದೊಡ್ಡ­ವ­ನಾ­ಗಿ­ರ­ಬೇ­ಕಿತ್ತು ಅಂದು­ಕೊಂಡೆ.
ಅತ್ತು ಅತ್ತು ಸಮಾ­ಧಾ­ನ­ವಾದ ನಂತರ ಶಿವಣ್ಣ ಎದ್ದು ನಿಂತ. ಇನ್ನೊಂದು ವಾರ ನಾನು ಯಾರಿಗೂ ಕಾಣಿ­ಸಿ­ಕೊ­ಳ್ಳು­ವು­ದಿ­ಲ್ಲ­ವೆಂದೂ ಇಟ್ಟಿಗೆ ಗೂಡು ಮತ್ತು ಹೆಂಚಿನ ಮನೆಯ ಜವಾ­ಬ್ದಾರಿ ನನ್ನ­ದೆಂದೂ ಹೇಳಿದ. ಆತನ ಮನ­ಸ್ಸಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ಯೋಜನೆ ರೂಪು­ಗೊ­ಳ್ಳು­ತ್ತಿ­ದ್ದಂ­ತಿತ್ತು.
ಅದಾದ ಮೂರ­ನೆಯ ದಿನಕ್ಕೆ ನಾನು ಒಬ್ಬನೇ ಲೆಕ್ಕ ಬರೆ­ಯುತ್ತಾ ಹೆಂಚು­ಗೂ­ಡಿನ ಪಕ್ಕ­ದ­ಲ್ಲಿ­ರುವ ಕೋಣೆ­ಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿ­ತಿದ್ದೆ. ಶಿವಣ್ಣ ರಾತ್ರಿ­ಯೆಲ್ಲ ಕೆಲ­ಸ­ವಿ­ದ್ದಾಗ ಮಲ­ಗು­ತ್ತಿದ್ದ ಕೋಣೆ ಅದು. ಇದ್ದ­ಕ್ಕಿ­ದ್ದಂತೆ ನನ್ನ ಮುಂದೆ ಯಾರೋ ನಿಂತಂ­ತಾ­ಯಿತು. ತಲೆ­ಯೆತ್ತಿ ನೋಡಿ­ದರೆ ಶಿವಣ್ಣ. ನಾನು ತಲೆ­ಯೆತ್ತಿ ನೋಡು­ತ್ತಿ­ದ್ದಂತೆ ಆತ ಅಲ್ಲಿಂದ ತಿರುಗಿ ಹೋದ. ನಾನು ಲೆಕ್ಕದ ಪುಸ್ತಕ ಬದಿ­ಗಿಟ್ಟೆ. ಶಿವಣ್ಣ ಆ ಅಪ­ರಾತ್ರಿ ಯಾಕೆ ಬಂದ? ಬಂದ­ವನು ಯಾಕೆ ಮಾತಾ­ಡದೇ ಹೊರ­ಟು­ಹೋದ? ಆತ ನನ­ಗೇ­ನಾ­ದರೂ ಹೇಳು­ವು­ದಿತ್ತೇ? ಒಂದೂ ತೋಚದೇ ಆತ­ನನ್ನೇ ಹಿಂಬಾ­ಲಿ­ಸಿದೆ.
ಶಿವಣ್ಣ ತಿರು­ಗಿಯೂ ನೋಡದೇ ಮುಂದೆ ಮುಂದೆ ಹೋಗು­ತ್ತಿದ್ದ. ನಾನು ಅಚ್ಚ­ರಿ­ಯಿಂದ ಹಿಂಬಾ­ಲಿ­ಸಿದೆ. ಆತ ಕತ್ತ­ಲಲ್ಲಿ ನಡೆ­ಯು­ತ್ತಿ­ದ್ದ­ವನು ನನ್ನ ಕಣ್ಣ­ಮುಂ­ದಿ­ನಿಂದ ಇದ್ದ­ಕ್ಕಿ­ದ್ದಂತೆ ಮಾಯ­ವಾದ. ನಾನೂ ಅವ­ಸ­ರ­ದಲ್ಲಿ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಟಾರ್ಚ್ ಇಲ್ಲದೆ ಹೊರ­ಟಿದ್ದೆ. ಶಿವಣ್ಣ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋದ ಅನ್ನು­ವುದೂ ತಿಳಿ­ಯ­ಲಿಲ್ಲ. ಇದ್ದ­ಕ್ಕಿ­ದ್ದಂತೆ ನನ್ನ ಸುತ್ತಲೂ ದಟ್ಟ ಕತ್ತಲೆ ಕವಿ­ದಂ­ತಾ­ಯಿತು. ನಾನು ಗಾಬ­ರಿ­ಯಲ್ಲಿ ಓಡೋಡಿ ನನ್ನ ಕೋಣೆ ತಲು­ಪಿದೆ.
ಆವ­ತ್ತಿಡೀ ನನಗೆ ನಿದ್ದೆ ಬರ­ಲಿಲ್ಲ. ಬೆಳಗ್ಗೆ ಎದ್ದ­ವನೇ ಶಿವ­ಣ್ಣನ ರೂಮಿಗೆ ಹೋದೆ. ಆತ ಅಲ್ಲಿ­ರ­ಲಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೊಂ­ದೆ­ರಡು ಬಾರಿ ಹೋದಾ­ಗಲೂ ಶಿವಣ್ಣ ಸಿಗ­ಲಿಲ್ಲ. ಕೊನೆ­ಗೊಂದು ದಿನ ಚಂಪಾಳ ಮನೆಗೂ ಹುಡು­ಕಿ­ಕೊಂಡು ಹೋದೆ. ಆಕೆ ಯಾವ ಶಿವಣ್ಣ ಎಂದು ಸಿಟ್ಟಾಗಿ ಕೇಳಿ ಬಾಗಿಲು ಮುಚ್ಚಿ­ಕೊಂ­ಡಳು.
ಆ ರಾತ್ರಿ ನಾನು ಮತ್ತೆ ಹೆಂಚಿನ ಗೂಡಿಗೆ ಹೋದೆ. ಅಲ್ಲಿ ಒಂಟಿ­ಯಾಗಿ ಕೂತಿದ್ದೆ. ಗೂಡು ಧಗ­ಧಗ ಉರಿ­ಯು­ತ್ತಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿದ್ದು ಲೆಕ್ಕ ಬರೆ­ಯುವ ರೂಮಿಗೆ ಬಂದೆ.
ಆ ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತೆ ಶಿವಣ್ಣ ಕಾಣಿ­ಸಿ­ಕೊಂಡ. ಹಿಂದಿನ ದಿನ­ದಂ­ತೆಯೇ. ಇವತ್ತು ಬಿಡ­ಬಾ­ರದು ಎಂದು­ಕೊಂಡು ಅವ­ನನ್ನೇ ಹಿಂಬಾ­ಲಿ­ಸಿದೆ. ಆತ ಹಿಂದಿನ ದಿನ­ದಂ­ತೆಯೇ ಮುಂದೆ ಮುಂದೆ ಹೋದ. ನಾನು ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣಿಟ್ಟು ನೋಡು­ತ್ತಿದ್ದೆ. ನೋಡ­ನೋ­ಡು­ತ್ತಿ­ದ್ದಂ­ತೆಯೇ ಆತ ಹೆಂಚಿನ ಗೂಡಿನ ಬೆಂಕಿ­ಯೆ­ದುರು ನಿಂತ. ಅವನ ಮೈ ಎಷ್ಟು ಪಾರ­ದ­ರ್ಶ­ಕ­ವಾ­ಗಿ­ತ್ತೆಂ­ದರೆ ಅದ­ರೊ­ಳ­ಗಿಂತ ಬೆಂಕಿ ಕಾಣಿ­ಸು­ತ್ತಿತ್ತು. ನಾನು ಇನ್ನೇನು ಚೀರಿ­ಕೊ­ಳ್ಳ­ಬೇ­ಕೆ­ನ್ನು­ವ­ಷ್ಟ­ರಲ್ಲಿ ಆತ ಬೆಂಕಿಯ ಒಳಗೇ ಹೊರ­ಟು­ಹೋದ.
ನಾನು ಕುಸಿ­ದು­ಬಿದ್ದೆ.
2
ಅಷ್ಟು ಹೇಳಿ ರಮೇಶ ಕತೆ ನಿಲ್ಲಿ­ಸಿದ. ಆ ಘಟ­ನೆಯ ನಂತರ ಆತ ಒಂದು ತಿಂಗಳು ಹಾಸಿಗೆ ಹಿಡಿ­ದಿ­ದ್ದ­ನಂತೆ. ಬೆಂಕಿ ನೋಡಿ­ದಾ­ಗ­ಲೆಲ್ಲ ಅದ­ರೊ­ಳಗೆ ಯಾರೋ ಹೊಕ್ಕಿ­ದಂತೆ ಕಾಣಿ­ಸು­ತ್ತಿ­ತ್ತಂತೆ. ಶಿವಣ್ಣ ಬೆಂಕಿ­ಯೊ­ಳಗೆ ಹೋದ ಎಂದು ಆತ ಹೇಳು­ವು­ದನ್ನು ಯಾರೂ ಸೀರಿ­ಯ­ಸ್ಸಾಗಿ ತೆಗೆ­ದು­ಕೊ­ಳ್ಳ­ಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆ ಊರಿಗೆ ಹೊಸ­ದಾಗಿ ಬಂದಿದ್ದ ಪೊಲೀಸ್ ಪೇದೆ­ಯೊಬ್ಬ ಶಿವಣ್ಣ ಮಾಯ­ವಾ­ದ­ದ್ದಕ್ಕೂ ರಮೇ­ಶನ ಮಾತಿಗೂ ಸಂಬಂಧ ಇರ­ಬ­ಹುದು ಅಂದು­ಕೊಂಡು ಆತ ರಮೇ­ಶ­ನಿಗೆ ಕಾಣಿ­ಸಿ­ಕೊಂಡ ಹೆಂಚಿನ ಗೂಡನ್ನು ಕೆದ­ಕಿ­ನೋ­ಡಿ­ದಾಗ ಅರೆ­ಸುಟ್ಟ ಮನು­ಷ್ಯರ ಎಲುಬು­ಗಳು ಸಿಕ್ಕ­ವಂತೆ.
ಮುಂದೆ ಆತ ಇಡೀ ಪ್ರಕ­ರ­ಣದ ಬೆನ್ನು­ಹತ್ತಿದ. ಮ್ಯಾಥ್ಯು ಆರೋಪಿ ಸ್ಥಾನ­ದಲ್ಲಿ ನಿಂತ. ಅಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿ­ಗಾ­ಗಲೇ ಆತ ಆ ಊರು ಬಿಟ್ಟು ಕೇರ­ಳಕ್ಕೆ ಓಡಿ ಹೋಗಿದ್ದ.ಅ­ದಾದ ಕೆಲವು ದಿನ­ಗಳ ನಂತರ ಚಂಪಾ ಒಮ್ಮೆ ಹೆಂಚಿನ ಗೂಡಿನ ಬಳಿ ಕಾಣಿ­ಸಿ­ಕೊಂ­ಡ­ವಳು, ಆ ನಂತರ ಕಾಣೆ­ಯಾ­ದಳು. ಆಕೆ­ಯನ್ನು ಶಿವ­ಣ್ಣನ ದೆವ್ವವೇ ಕೊಂದಿ­ರ­ಬೇ­ಕೆಂದು ಭಾವಿ­ಸಿದ ಊರಿನ ಮಂದಿ ಆ ಇಟ್ಟಿಗೆ ಗೂಡಿ­ನತ್ತ ಸುಳಿ­ಯು­ವು­ದನ್ನೂ ಬಿಟ್ಟು­ಬಿ­ಟ್ಟರು.
ಈಗಲೂ ರಾತ್ರಿ ಹೊತ್ತು ಆ ಇಟ್ಟಿಗೆ ಗೂಡು ತನ್ನಿಂ­ತಾನೇ ಹತ್ತಿ ಉರಿ­ಯು­ತ್ತ­ದಂತೆ. ಅದರ ಮುಂದೆ ಶಿವಣ್ಣ ಅನಾ­ಥ­ನಂತೆ ನಿಂತಿ­ರು­ತ್ತಾ­ನಂತೆ. ಯಾರಾ­ದರೂ ನೋಡಿ­ದರೆ ಬೆಂಕಿ­ಯೊ­ಳಗೆ ನಡೆ­ದು­ಹೋ­ಗು­ತ್ತಾ­ನಂತೆ. ಒಂದೊಂದು ರಾತ್ರಿ ಅಲ್ಲಿ ಒಂದು ಗಂಡೂ ಒಂದು ಹೆಣ್ಣೂ ಜಗ­ಳ­ವಾ­ಡುವ ಶಬ್ದ ಕೇಳಿ­ಬ­ರು­ತ್ತ­ದಂತೆ.
ಬೇಕಿ­ದ್ದರೆ ನೀವೇ ನೋಡಿ ಎಂದು ಮಾರನೆ ದಿನ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಆ ಪಾಳು­ಬಿದ್ದ ಇಟ್ಟಿಗೆ ಗೂಡಿನ ಬಳಿಗೆ ನನ್ನನ್ನು ಕರೆ­ದೊಯ್ದ ರಮೇಶ, ಆಗಷ್ಟೇ ಆರಿ­ದಂ­ತಿದ್ದ ಕೆಂಡ­ವನ್ನೂ ಇನ್ನೂ ನವಿ­ರಾ­ಗಿ­ರುವ ಬೂದಿ­ಯನ್ನೂ ತೋರಿ­ಸಿದ. ಗೂಡು ಮುಟ್ಟಿ­ನೋಡಿ ಅಂದ. ಮುಟ್ಟಿದೆ.
ಆ ಮಂಜು ಬೀಳು­ತ್ತಿ­ರುವ ಮುಂಜಾ­ನೆ­ಯಲ್ಲೂ ಆಗಷ್ಟೇ ಉರಿದು ಆರಿದ ಅಗ್ನಿ­ಕುಂ­ಡದ ಥರ ಗೂಡು ಬೆಚ್ಚ­ಗಿತ್ತು.
ನನಗೆ ಯಾಕೋ ಭಯ­ವಾ­ಯಿತು.

(ಈ ಕತೆ ನನಗೆ ಎಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿತೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಒಂದು ಅಪರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ನಾನು ಮತ್ತು ದಟ್ಸ್ ಕನ್ನಡದ ಶಾಮಸುಂದರ್ ಜೊತೆಗೆ ಕೂತುಕೊಂಡಿದ್ದಾಗ ನೆನಪಿಗೆ ಬಂತು. ಅದನ್ನು ಶಾಮ್ ಒತ್ತಾಯಿಸಿ ಬರೆಸಿಕೊಂಡರು. ಹೀಗಾಗಿ ಇದು ಶಾಮ್ ಗೆ ಅರ್ಪಣೆ)